-
1 wierzch
na wierzchu oben;na wierzch nach oben;wierzch dłoni Handrücken m;jechać wierzchem reiten;oczy wyszły mu na wierzch fam. er staunte Bauklötze
См. также в других словарях:
narzucić — dk VIa, narzucićcę, narzucićcisz, narzucićrzuć, narzucićcił, narzucićcony narzucać ndk I, narzucićam, narzucićasz, narzucićają, narzucićaj, narzucićał, narzucićany 1. «rzucić coś na coś, na wierzch czegoś, nałożyć do czegoś, na coś» Narzucić kapę … Słownik języka polskiego
odwrót — m IV, D. odwrótwrotu, Ms. odwrótwrocie; lm M. odwrótwroty 1. «cofanie się (wojska); odstępowanie, ucieczka» Odwrót armii, oddziału. Planowy odwrót wojsk. Być, znajdować się w odwrocie. Nakazać odwrót. Wzywać do odwrotu. Dać rozkaz, hasło do… … Słownik języka polskiego
